We denken verder na: het project krijgt vorm, en onze doelstellingen ook. Want wat als het ziekenhuis een soort re-integratie-instrument zou worden? En wat als de patiënt de sleutels in handen zou houden?
Dat is waar de architectuur van dit gebouw naar streeft. Met onze zorgfilosofie en de re-integratie van de patiënt in het achterhoofd, hebben we ervoor gezorgd dat alle gemeenschappelijke ruimtes binnen de zorgeenheden dienstdoen als spontane ontmoetingsplek. Binnen een beveiligd kader bootsen ze leefruimtes na zoals je die vindt in de maatschappij.
In het hart van het nieuwe gebouw bevindt zich een open ruimte, vergelijkbaar met een dorpsplein. Je vindt er een centrale kiosk en een bibliotheek waar patiënten hun familie, vrienden en zorgverleners ontmoeten.
In deze open ruimte zullen onze mensen samen evenementen organiseren. Iets verderop staan een sportzaal, fitnessruimte en klimmuur tot hun beschikking.
Een groot deel van de patiënten van het CHJT verkeert bij aankomst in een staat van psychiatrische crisis, vaak in een forensische context. Deze mensen gaan moeilijk om met de werkelijkheid en met anderen.
Ze kunnen zich agressief gedragen. Dat stelt ons voor een uitdaging: hoe betrek je hen bij hun eigen zorgtraject ? En hoe geef je hen daarin een actieve rol zonder dat hun veiligheid en die van anderen in het gedrang komt ?
Het eerste deel van de oplossing lijkt een dubbeltje op zijn kant: je creëert een leefruimte die zo goed mogelijk op een echte woning lijkt. Want die zou de crisisgerelateerde stress verlichten. En daar geloven wij rotsvast in. Onze overtuiging is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en werd succesvol uitgevoerd in andere Europese landen.
Een leefruimte binnen een zorgeenheid ziet eruit als een open plek met een keuken, woonkamer en ontspanningsruimte. In erkers kunnen mensen zich even afzonderen zonder zich echt van de groep te verwijderen.
Het ontwerp wil ook structuur bieden aan mensen die door het gebouw wandelen. De ruimtes zijn logisch en ‘gidsen’ personen die van de ene kamer naar de andere gaan, in de juiste richting.
Iedere verzorgde patiënt krijgt de sleutel van zijn kamer en zijn kast. Die kamer is zijn persoonlijke ruimte. Alleen in geval van nood mag iemand anders de kamer zonder uitnodiging betreden.
In dit nieuwe ontwerp staat de patiënt centraal. Het ontwerp zorgt voor vertrouwen tussen de verzorgde en de zorgverlener, en tussen de verzorgden onderling.
